Becola(-e?)
Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - becola(-e?)
Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:
an;
- becola(-e?)
- m. (f.?) A spectre, witch:--Becolan, egesgríman larbam, Wrt. Voc. ii. 95, 64. [Cf. O. H. Ger. bechela brucia (cf. Span. bruxa a witch).]