Bíwan

Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:

bíwan

(eó, ý) to rub, polish. [Iesu Crist bæweþþ follc off sinness, Orm. 19719. To clennsenn and to bæwenn, 15153. O. H. Ger. fer-bouuit confectus; ge-beuuit tritus.] and býwan in Dict. biwan

Powiązane słowa: á-, ge-bíwan,