Blégen
Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - blégen
Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:
e;
- BLÉGEN
- f. A BLAIN, blister, bile or ulcer; pustula, ulcus :-- Wið ða blégene, genim nigon ægra and seóþ híg fæste for blains, take nine eggs and boil them hard, Lchdm. i. 380, 1. Wið ða blacan blégene against black blains, L. M. 1, 58; Lchdm. ii. 128, 21. [Tyndl. blain: Chauc. blein: Wyc. bleines, pl: Dut. blein, f: Dan. blegn.] blegen