Ǽ-breca

Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - ǽ-breca

Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:

(ǽw-breca, q. v.

ǽ-breca
in Dict.), an; m. An adulterer; of a man in orders, one who does not observe celibacy:--Se man ðe his rihtǽwe forlǽt and óðer wíf nimð, hé bið ǽwbreca (adulter), Ll. Th. ii. 184, 22. Ðá ǽwbrecan ðe þurh heálicne hád ciricǽwe underféngan, and syððan ðæt ábrǽcan, 334, 14. Ǽwbrecan and ðá fúlan forlegenan, Wlfst. 26, 15.

Powiązane słowa: ǽ-bryce. æ-breca

Back