Brytsen

Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:

brytsen

gen. dot. acc, brytsene; pl. nom. gen. acc. brytsena; dat. brytsenum; f. [brytan to break] A broken part, fragment; fragmentum :-- Hí námon ða láfa, twelf wilian fulle ðæra brytsena tulerunt reliquias, duodecim cophinos fragmentorum plenos, Mt. Jun. 14, 20: Jn. Bos. 6, 13. Of ðám brytsenum de fragmentis, Mk. Bos. 8, 8. Gaderiaþ da brytsena colligite fragmenta, Jn. Bos. 6, 12. brytsen