Calu
Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - calu
Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:
caluw;
- CALU
- adj. CALLOW, bald, without hair; calvus, glaber :-- Calu oððe hnot glaber [MS. glabrio], Ælfc. Gr. 9, 3; Som. 8, 36: Exon. 111b; Th. 427, 31; Rä. 41, 99. Monig man weorþ fǽrlíce caluw many a man becomes bald suddenly, ProWyc. calu: Plat, kaal: Frs. keal: Dut. kaal: Kil. kael: Ger. kahl: M. H. Ger. kal: O. H. Ger. chalo, chalaw: Lat. calvus: Ir. Gael. calbh: O. Slav. golu.] calu