Cantel
Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - cantel
Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:
- cantel
- a piece of wood placed obliquely to support a rafter ( ? in N. E. D.) :-- Ǽrest man ásmeáð þæs húses stede, and eác man ꝥ timber beheáwð, and þá syllan man fægere gefegð, and þá beámas gelegð, and þá ræftras tó þǽre fyrste gefæstnað and mid cantlum underwriðað, Angl. viii. 324, 10. [From Low Lat. cantellus.] cantel