Cníf
Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - cníf
Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:
es;
- CNÍF
- m. A KNIFE; culter, cultellus, artavns, Low Latin = cultellus :-- Cníf artavus, Wrt. Voc. 82, 40. [Chauc. knyfes, pl: Laym. Orm. cnif: Plat. knief, kniiv: Frs. knyf: Kil. knijf: Ger. kneif, m: Dan. kniv, m. f: Swed. knif, m: Icel. knifr, m. a knife or dirk.]