Dífan
Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - dífan
Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:
- dífan
- to make deaf or dull, to deaden sound. [N. E. D. deaf; v. trans., deave. Goth. ga-daubjan to dull, harden the heart: O. H. Ger. touben: Icel. deyfa to blunt, stupefy] v. á-dífan; deáf. difan