Druncen

Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:

druncen

adj. Add :-- Druncen lentus (the epithet applies to Nabal, Ald. 205, 28), Wrt. Voc. ii. 96, 62: 53, 9: ebriosus">paponius (ebriosus">paponius = ebriosus, get drunk), Lch. ii. 330, 8. Wín, ꝥ is ǽlces cynnes drinc þe man mæg of (fore, v. l.) druncen beón, Ll. Th. ii. 134, 21. Wíne druncen crapulatus a vino, Ps. Th. 77, 65: Gen. 1563: Jud. 67: B. 1467. Beóre druncen, 531. Se druncena (ebriosus) wín onféhþ, Scint. 107, 8. Þǽre druncnan madidae, Wrt. Voc. ii. 57, 54. Hié dydon swá druncnum (Lot), Gen. 2598. Þá hié druncne æt heora symble sǽtan, Ors. 3, 9; S. 130, 25: B. 1231. Hǽðene swǽfon dreóre druncne, An. 1005. Hié wlenco anwód æt wínþege, druncne geþóhtas, Dan. 18. Hé drincð mid druncenum (ðruncnum, L., druncennum. R. ebriis), Mt. 24, 49. druncen

Powiązane słowa: Goetz, s. v.), i. 61, 2. Is tó wyrnanne bearneácnum wífe ꝥ hió beór drince, ne swínes flǽsc ete, ne druncen gedrince (