Dúru

Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - dúru

Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:

dúru
gen. e; dat. e, a; acc. e, a, u; pl. nom. a; gen. ena; dat. um; acc. a, u; f: dúre, an; f. An opening, a door, the door of a house; ostium, jānua, fŏris :-- Dúru ymbstandennesse welerum mínum 'keep the door [opening ostium] of my lips,' Eng. versn. Ps. Lamb. 140, 3. Seó dúru wæs belocen clausa erat jānua, Mt. Bos. 25, l0. Dúru sóna on arn soon he rushed on the door, Beo. Th. 1447; B. 721. Dúra, Andr. Kmbl. 1998; An. l001. Ðá ða dúra wǽron belocene cum fores essent clausæ, Jn. Bos. 20, 19. Of ðære dúra from the door, Mt. Bos. 26, 71. Belocenum dúrum januis clausis, Jn. Bos. 20, 26. DER. eág-dúru, fóre-, helle-, hlín-: dúru-leás, -stod, -þegn, m. -þínen = þignen, f. -weard: dýr: ge-dýre, ofer-gedýre. n. duru

Powiązane słowa: dór,

Back