Earding
Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - earding
Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:
e;
- earding
- f. A habitation, dwelling; habitācŭlum:--Ðǽr we mótun ágan eardinga where we may possess dwellings, Exon. 65 b; Th. 242, 14; Ph. 673.