Eardung
Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - eardung
Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:
eærdung, ærdung, e;
- eardung
- f. A habitation, a dwelling, tabernacle; habĭtātio, habitācŭlum:--Is geworden eardung his on Sion facto est habĭtātio ejus in Sion, Ps. Spl. 75, 2: 32, 14: Ps. Spl. T. 77, 32: Ps. Th. 106, 3: Hy. 6, 11; Hy. Grn. ii. 286, 11: Bd. 4, 28; S. 605, 20.