Éðyl

Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - éðyl

Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:

es;

éðyl
m. A native country, country; patria, terra:-- Gesǽton eard and éðyl unspédigran ðonne se frumstól wæs they inhabited a dwelling and a country more barren than was the first settlement, Cd. 46; Th. 59, 11; Gen. 962: 73; Th. 90, 9; Gen. 1492.

Powiązane słowa: éðel. eðyl

Back