Eorþ-ærn

Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:

es;

eorþ-ærn

n. An earth-place, a tomb, sepulchre; spēlunca, sepŭlcrum :-- Open wæs ðæt eorþærn the sepulchre was open, Exon. 120a; Th. 460, 18; Hö. 19. In ðæt eorþærn in the sepulchre, 119b; Th. 460, 4; Hö. 12: Exon. 119b; Th. 459, 22; Hö. 3. eorþ-ærn