Fald

Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:

e;

fald

f? A FOLD, a sheepfold, an ox-stall, stable; septum, ŏvīle, būcētum, bŏvīle, stăbŭlum :-- Into sceápa falde in ŏvīle ovium, Jn. Bos. 10, 1: L. R. S. 4; Th. i. 434, 13. Hryðra fald būcētum, Ælfc. Gl. 1; Som. 55, 22; Wrt. Voc. 15, 22; Gen. 18, 7. Scépen steal vel fald bŏvīle, stăbŭlum, Ælfc. Gl. 1; Som. 55, 23; Wrt. Voc. 15, 23. Fald oððe hús be wege stăbŭlum, Wrt. Voc. 85, 72. [Wyc. fold: Orm. faldes, pl.] DER. riþ-fald. fald