Fǽr

Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:

fér, es;

FǼR

m. FEAR, danger, peril; tĭmor, terror, pĕrīcŭlum :-- Hie se fǽr begeat the peril overwhelmed them, Beo. Th. 2141; B. 1068. Fǽr ongéton they felt fear, Cd. 166; Th. 206, 16; Exod. 452. [Wyc. R. Glouc. fere: Plat. vare, f. danger: O. Sax. fár, m. insĭdiæ: Dut. gevaar, n. danger: Kil. vaer mĕtus: Ger. fahr, ge-fahr, f. pĕrīcŭlum: M. H. Ger. vár, váre, m. snares: O. H. Ger. fára, f. insĭdiæ, pĕrīcŭlum: Dan. fare, m. f. danger: Swed. fara, f. peril: Icel. fár, n. harm, plague.] adj. sudden. fær

Powiązane słowa: fǽr;