Fyrhþ
Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - fyrhþ
Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:
es;
- fyrhþ
- m. n. I. the soul, spirit, mind; ănĭmus, mens :-- Biþ fyrhþ afréfred the spirit is comforted, Andr. Kmbl. 1275; An. 638. Ic ne can ðæt ic nát findan on fyrhþe I cannot find what I know not in my mind, Elen. Kmbl. 1278; El. 641: 391; El. 196. II. life; vīta :-- Ðú God Dryhten wealdest wídan fyrhþ thou lord God rulest for ever, Elen. Kmbl. 1518; El. 761. DER. stærced-fyrhþ, wide-,