Ge-hweorf
Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - ge-hweorf
Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:
- ge-hweorf
- adj. I. versed, practised, clever; versutus :-- Sum biþ ðegn gehweorf on meoduhealle one is a thane familiar in the meadhall, Exon. 79 a; Th. 297, 15; Crä. 68. II. converted :-- Nymðe gé gewerfe beón nisi conversi fueritis, Mt. Kmbl. Rush. 18, 3. [Cf. Goth. ga-hwairbs.] ge-hweorf