Ge-níðla

Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:

an;

ge-níðla

m. An enemy, a foe :-- Nǽfre ðú gelǽrest ðæt ic dumbum and deáfum deófolgieldum gǽste geníðlum gafol onháte never shalt thou induce me to promise tribute to dumb and deaf idols, foes to the spirit, Exon. 68 a; Th. 251, 26; Jul. 151. DER. eald-, feorh-, gást-, láþ-, mán-, sweord-, torn-geníðla. ge-niþla,ge-niðla