Geagl

Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - geagl

Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:

geahl, es;

geagl
m. [also n. The jowl, jaw; mandĭbŭla, rictus, fauces :-- Geagl mandĭbŭla, Cot. 128. Geagl rictus Proœm. R. Concord. On ðam geagle in the jowl, L. M. 1, 4; Lchdm. ii. 46, 8. To swillanne ðone geagl to swill the jowl, 1, 1; Lchdm. ii. 24, 10 : 1, 4; Lchdm. ii. 48, 15, 19. Biþ ðæt heáfod tohliden, geaglas toginene the head shall be split open, the jaws distended, Soul Kmbl. 215; Seel. 110 : 229; Seel. 118. Ðæt geagl to swillanne to swill the jowl, L. M. 1, 1; Lchdm. ii. 24, 12, 22, 26, 29. geagl

Powiązane słowa: the last example]

Back