Gewit-leás
Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - gewit-leás
Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:
- gewit-leás
- adj. Witless, foolish, mad; insanus, amens, stultus :-- Gewitleás amens, Ælfc. Gr. 47; Som. 48, 35. Wurde ðú ðæs gewitleás ðæt ðú waldende þonc ne wisses thou wast so witless that thou wast not grateful to the Lord, Exon. 29 b; Th. 90, 12; Cri. 1473: Bt. Met. Fox 19, 92; Met. 19, 46. ge-witleas,gewit-leas