Godcund
Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - godcund
Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:
- godcund
- adj. Of the nature of God, divine, religious, sacred :-- Seó godcunde ǽ lex divina, Bd. 1, 1; S. 474, 2. Wiotan ǽgðer ge godcundra háda ge woruldcundra wise men both of religious and secular orders, Past. Pref; Swt. 3, 3, 8; Hat. MS. Hér sende Gregorius pápa wel monige godcunde láreówas in this year pope Gregory sent very many religious teachers, Chr. 601; Erl. 20, 11. In godcundum mægne in divine power, Exon. 40 a; Th. 134, 2; Gú. 501; 17 a; Th. 40, 13; Cri. 638. Godcunde béc sacred books, Cd. 123; Th. 158, 4; Gen. 2612. [O. Sax. god-kund: O. H. Ger. gotchund: Orm. Laym. godcund.] godcund,god-cund