Híwet[t]
Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - híwet[t]
Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:
es;
- híwet[t]
- n. Hewing, cutting :-- Tó ðǽm ðæt wé sién geféged tó ðǽm gefógstánum on ðǽre Godes ceastre bútan ðǽm hiéwete ǽlcre suingean ut in templum Dei sine disciplinae percussione disponamur, Past. 253. Hýwyt dolatum, Wrt. Voc. ii. 141, 63.