Hol

Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - hol

Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:

es;

HOL
n. A HOLE, hollow, cavern, den :-- Tó ðám ealdan hole; of ðám hole, Cod. Dipl. Kmbl. iii. 423, 22. Swá swá leó déþ of his hole quasi leo in cubile suo, Ps. Th. 9, 29. Mec hæleþ út týhþ of hole hátne a man draws me out hot from a hole, Exon. 125 a; Th. 480, 6; Rä. 63, 7. On ðis dimme hol into this dark den [prison], Bt. Met. Fox 2, 21; Met. 2, 11. Ðæt cúðe hol, Exon. 112 b; Th. 43l, 10; Rä. 45, 5. Wild deóra holl and denn lustra, Ælfc. Gl. 110; Som. 79, 38; Wrt. Voc. 59, 10. Hwelpas leóna on heora holum beóþ gelogode catuli leonum in cubilibus suis collocabuntur, Ps. Lamb. 103, 22. Foxas habbaþ holu vulpes foveas habent, Mt. Kmbl. 8, 20: Lk. Skt. 9, 58. Hola, Homl. Th. i. 160, 33. [Laym. hol: Chauc. hole: Prompt. Parv. hoole or pyt in an hylle caverna: O. Frs. O. Dut. Icel. O. H. Ger. hol concavum, caverna spelunca, antrum: cf. Goth. hulundi spelunca.]

Powiązane słowa: hola. hol

Back