Husc

Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - husc

Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:

hucs, hux, es;

husc
m. [cf. hosp.] Insult, scorn, scoffing, mockery :-- Abraham mid hucse bewand ða hleóðorcwidas on hige sínum [cf. Sarah laughed within herself, Gen. 18, 12], Cd. 107; Th. 140, 34; Gen. 2337 : 109; Th. 143, 21; Gen. 2382. Þurh hucx per ironiam, Cot. 186, Lye. [Laym. hux and hoker : O. L. Ger. hosc subsannatio : O. H. Ger. hosc sugillatio.]

Powiązane słowa: hux-líc. husc

Back