Inwit-níþ

Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:

es;

inwit-níþ

m. Malicious, treacherous enmity, Beo. Th. 3720; B. 1858 : 3898; B. 1947 : Hy. 3, 46; Hy. Grn. ii. 282, 46. [O. Sax. inwid-níð.] inwit-niþ