Mónaþ-seóc

Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - mónaþ-seóc

Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:

mónaþ-seóc
adj. I. lunatic, epileptic :-- Mónaþseóc lunaticus, Wrt. Voc. i. 45, 65. Comitiales i. garritores ylfie vel mónaþseóce, ii. 132, 26 (lunaticos, Mt. Kmbl. 4, 24: Herb. 10, 2; Lchdm. i. 100, 18. II. suffering from mónaþádl :-- Bearneácnigende wíf and mónaþseóc, Homl. Th. ii. 94, 4. [O. H. Ger. mánod-siuh lunaticus: and cf. mánod-suhtig menstruata.] v. món-seóc. monaþ-seoc

Powiązane słowa: ilfig). Mónaþseóce

Back