Munuc-behát

Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - munuc-behát

Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:

es;

munuc-behát
n. A monastic vow:-- 'Án munuc cóm and gyrnde míre dehter, sylle ic hí him oððe ná?' 'Asecge mé hwæðer hé his Gode wiðsace and his fulluhte and his munucbeháte,' Hml. A. 197, 81: 198, 95. munuc-behat
Back