Munuc-behát
Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - munuc-behát
Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:
es;
- munuc-behát
- n. A monastic vow:-- 'Án munuc cóm and gyrnde míre dehter, sylle ic hí him oððe ná?' 'Asecge mé hwæðer hé his Gode wiðsace and his fulluhte and his munucbeháte,' Hml. A. 197, 81: 198, 95. munuc-behat