[norþ]

Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:

[norþ]

adj. In a northerly position :-- Ðæt folc ðe tó ðære norþerran byrig hiérde, Chr. 922; Erl. 108, 19. Hét Eádweard cyning átymbran ða norþran burg, 913; Erl. 100, 34. On ðǽm dagum wæs ðæt norþmeste [ríce] micliende, Ors. 6, 1; Swt. 252, 12. Sciþþie ða norþmestan 1, 7 ; Swt. 40, 6. Óþ ða norþmestan næssan on eorþan, Met. 9, 43. [Icel. nyrðri, norðari ; nyrðstr, norðastr.] See the compounds of which norþ forms the first part. norþ