Reów
Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - reów
Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:
- reów
- adj. Fierce, cruel :-- Sume wurdon bisencte under reóne streám, sume ic róde bifealh, Exon. Th. 271, 12; Jul. 481. Wǽron hý reówe tó rǽsanne gífrum grápum, 126, 26; Gú. 377 : Andr. Kmbl. 2669; An. 1336.