Sceaþian

Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:

sceaþian

p. ode To hurt, harm, spoil, rob:--Ne sceaþa ðú thou shalt not steal, Wulfst. 66, 18. Ðæt deófol tó swýðe ne sceaþige, L. I. P. 7; Th. ii. 312, 26. Gif hwylc þeódsceaþa sceaþian onginneþ, Th. ii. 310, 24: L. C. E. 26; Th. i. 374, 29. Scaðian, Wulfst. 191, 19. Se ðe wǽre sceaþigende (scaþiende), weorðe se tiligende on rihtlícre tilþe, 72, 12. [O. L. Ger. scathan; pp. ge-scathot: O. Frs. skathia: O. H. Ger. scadón nocere: Icel. skaða; p. skaðaði.]

Powiązane słowa: ge-sceaþjan; sceaþan, sceþþan. sceaþian