Seócen
Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - seócen
Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:
(?);
- seócen
- adj. Troubled with sickness:-- On ðás seócnan (seócan ?) tíd in this time of sickness, Exon. Th. 166, 11; Gú. 1041. seocen
↑
Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:
(?);