Slincan
Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - slincan
Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:
- slincan
- p. slanc, pl. sluncon. I. to crawl :-- Eodon ða wyrmas and scluncon wundorlíce; wǽron him ða breóst up gewende, Nar. 14, 8. Slincendes reptantis, Hymn. Surt. 28, 17. Hé gescóp eall wyrmcynn and creópende and fleógende and swymmende and slincgende, Anglia viii. 310, 17. II. fig. to slink away :-- Se earma flýhþ uncræftiga slǽp slincan on hinder, Dóm. L. 240. [Cf. O. H. Ger. slíhhan repere, reptare.]