Smícan
Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - smícan
Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:
smécan;
- smícan
- p. te. I. to smoke, emit smoke :-- Muntas smícaþ montes fumigabunt, Ps. Surt. 103, 32 : 143, 5. II. to smoke, fumigate :-- Sume mid pice smícaþ, Lchdm. ii. 236, 9. Nim gáte hǽr, sméc under ða bréc wið ðæs rægereósan, 146, 3. Smíce mid fearne swíðe ða þeóh, 64, 26. [Wicklif has a wk. past smekide.]