Specca
Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - specca
Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:
an;
- specca
- m. A speck, spot, blot:--Ðone sweartan speccan maculam pullam, Wrt. Voc. ii. 57, 11: 92, 84. Speccan notae, 114, 80: 60, 18: scoriae, Hpt. Gl. 421, 59. Smire ða speccan (in a case of shingles) mid ðære sealfe, Lchdm. ii. 88, 19.