Sǽtnung
Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - sǽtnung
Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:
e;
- sǽtnung
- f. I. a lying in wait, plot, snare, obsecrans ut vitam suam a tanti persecutoris insidiis tutando servaret, Bd. 2, 12 ; S. 513, 5. Hé him ða sǽtnunge (insidias) gewearnode ðæs unholdan cyninges, S. 515, 11 : 5, 23 ; S. 646, 37 note. Sétnungum insidiantes, Lk. Skt. Lind. Rush. 11, 54. II. in the following passages the word glosses seditio. v. sǽtnere :-- On setnuncge (setnong, Lind. ) in seditione, Mk. Skt. Rush. 15, 7. Fore sétnunge propter seditionem. Lk. Skt. Rush. 23, 19, 25. sætnung