Swebban

Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - swebban

Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:

swebban
p. swefde, swefede; pp. swefed. I. to send to sleep, lull :-- Suebbo sopio, Wrt. Voc. ii. 120, 72. Ne hý lyft swefeþ, Exon. Th. 115, 19; Gú. 192. Swefed sopitus, Kent. Gl. 917. Wæs hé sæmninga mid leóhte slǽpe swefed, Guthl. 6; Gdwin. 42, 13. II. of the sleep of death, to put to death, kill :-- Hé swefeþ ond scendeþ, Beo. Th. 1204; B. 600. Ic hine sweorde swebban nelle, aldre beneótan, 1363; B. 679. Ne móton wyt wrecan torn Godes, swebban synnig cynn, Cd. Th. 152, 35 ; Gen. 2531. [God sweueð hus mid þiestre nicht, O. E. Homl. i. 233, 33. He swefede þe mid þen sweiȝe, swote þu sleptest, Fragm. Phlps. 7, 42. O. Sax. an-swebian to send to sleep, to cause to die: O. H. Ger. int-swebben sopire: Icel. svefja to lull, assuage.]

Powiązane słowa: á-, on-swebban ; swefian, swefan. swebban

Back