Sweflen
Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - sweflen
Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:
- sweflen
- adj. Sulphurous, of brimstone :-- Him stód swæflen líg of ðam múðe. Homl. Th. i. 466, 26. Eðna ðæt sweflene fýr, Ors. 2, 6; Swt. 88, 30. Hé eal ðæt land mid sweflenum fýre forbærnde Deus pluit super hanc terram ignem et sulphur, totamque regionem exustam aeterna perditione damnavit, I. 3; Swt. 32, 10: Ælfc. T. Grn. 4, 17. Swæflenum. Boutr. Scrd. 22, 32. Sweflenum þicnyssum sulphureis flammarum globis, Hpt. Gl. 499, 49. sweflen