Þeáw-líc

Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:

þeáw-líc

adj. I. usual, customary :-- Sum wít mid sealfe his fét smyrode, swá swá hit þeáwílc wæs on ðære þeóde, Homl. Ass. 41, 439. II. moral, figurative :-- Þeáwlíc[r]e spǽce tropologiae, figurati sermonis, Hpt. Gl. 432, 13. Þeáwlícre spǽce tropologiam misticum, moralem, 410, 43. Wé willaþ secgan hú ðás lác tó ús belimpaþ æfter ðeáwlícum andgite, Homl. Th. i. 116, 33: ii. 110, 26: 210, 27: Wulfst. 234, 10. [O. H. Ger. dau-líh moralis.] þeaw-lic