Þeóf-mann

Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:

es;

þeóf-mann

m. A robber, bandit, brigand :-- Án hirde wæs Ueriatus háten, and wæs micel þeófmon Viriathus homo pastoralis et latro, Ors. 5, 2; Swt. 216, 7. þeof-mann