Þweán

Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:

þweán

p. þwóh, pl. þwógon; pp. þwagen, þwægen, þwegen, þwogen. I. to wash. (1) with object of that which is to be cleansed :-- Petrus cwæð tó him: 'Ne þwyhst (ðuóas, Lind.: ðwǽs, Rush.) ðú nǽfre míne fét.' Se Hǽlend cwæþ: 'Gif ic ðé ne þweá (áðóa, Lind.: ðwǽ, Rush.), næfst ðú nánne dǽl myd mé, Jn. Skt. 13, 8. Ðú ðwehst (ðwés, Surt.) mé lavabis me, Ps. Lamb. 50, 9. Hé his handa ðwehþ (ðwéð, Surt.), Ps. Th. 57. 9. Ne þweáð (ðwés, Lind.: thuáð, Rush.) hí hyra handa, Mt. Kmbl. 15, 2. Gif ic þwóh (geðuóg, Lind.: ðwóg, Rush.) eówre fét, Jn. Skt. 13, 14. Ic þwóh (ðwóg, Surt.), Ps. Th. 72, 11. Ic in ða eá ástáh and of ðam wætere míne handa þwóh, Homl. Skt. ii. 23 b, 502. Hé hire fét mid his teárum þwóh, 744. Hé þwóh Aaron and his suna, LeII. to anoint. v. þweál, II :-- Ðuah heáfud ðín unge caput tuum, Mt. Kmbl. Lind. 6, 17. [Goth. þwahan: O. Sax. thwahan: O. H. Ger. dwahan: Icel. þvá.] v. á-, be-, ge-þweán. þwean

Powiązane słowa: 8, 6. Heó hí ðwóhg, Bd. 3, 9; S. 534, 13. Ðæt sylfe wæter ðæt hí ða bán mid ðwógan, 3, 11; S. 535, 33. Ðæt wæter wæs gedréfed, ðonne ðǽr micel folc hiera fét and honda on ðwógon, Past. 16; Swt. 105, 22. Þwógan, Blickl. Homl. 149, 6. Þwógon, Gen. 43, 24. Þweah (ðuah, Lind.: þwah, Rush.) ðíne ansýne, Mt. Kmbl. 6, 17. Ne þweh ðú ná míne fét áne, Jn. Skt. 13, 9. Þweáð eówre fét, Gen. 19, 2. Ne beðearf búton ðæt man his fét þweá (áðóa, Lind.: ðwǽ, Rush.), Jn. Skt. 13, 10. Búton hí hyra handa þweán, Mk. Skt. 7, 3. Scealt ðú ðweán (geðóas, Lind.: ðú mé ðwoege, Rush.) míne fét, Jn. Skt. 13, 6. Heó wolde hig þweán æt ðam wætere, Ex. 2, 5. Hé underféhð ðæt fenn ðara ðweándra, Past. 16; Swt. 105, 24. (2) with object of that which is to be cleansed away :-- Mid hú micle elne ǽghwylc wille synrust þweán, Exon. Th. 81, 9; Cri. 1321.