Ticcen
Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - ticcen
Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:
es;
- ticcen
- n. A kid:--Ticcen hedus, Wrt. Voc. i. 23, 1: 78, 34: edum, 288, 18: ii. 30, 56. Ticcenes geallan, Lchdm. ii. 28, 21. Ðá námon hig án ticcen and ofsnidon hit, Gen. 37, 31. Ic sende ðé án ticcen (hoedum) of mínre heorde, 38, 17, 20. Buccan wé offriaþ oððe ticcen, Homl. Th. ii. 210, 32. Ne sealdest ðú mé nǽfre án ticcen (ticgen, Lind.: tycchen, later MS.), Lk. Skt. 15, 29. Ticcenu beóþ eáðmelte, Lchdm. ii. 196, 24. Bring mé twá ða betstan tyccenu (hoedos) . . . Heó befeóld his handa mid ðæra tyccena fellum, Gen. 27, 9, 16. Swá swá se hyrde ásyndraþ ða scép fram tyccenum (ticgenum, Lind.: ticnum, Rush.: ticchenan, later MS.), Mt. 25, 32. The word occurs in local names, e. g. Ticcenes-, Ticnes-feld. O. H. Ger. zicchín, zicchí hoedus: Ger. zicke a kid.] ticcen