Up-heáh

Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:

up-heáh

adj. I. tall, lofty :-- Wæs hé .x. fóta upheáh pedum non amplius decem statura altior, Nar. 26, 28. Ða trió meahte beón hundteóntiges fóta upheáh he pedum centum alte erant arbores, 27, 28. Sindon dúna upheá, Exon. Th. 443, 15; Kl. 30. Wǽron hié swá greáte swá columnan, ge eác sume uphýrran (proceriores), Nar. 14, 5. II. fig. lofty, noble :-- Ealle upheá and æðele bearn filii excelsi omnes, Ps. Th. 81, 6. III. upright :-- Ðá genam Sanctus Martinus hine be his handa and upheáh árǽrde, Blickl. Homl. 219, 20. Ðám treówum ðe him gecynde biþ upheáh tó standanne, Bt. 25; Fox 88, 22. [Icel. upp-hár high, tall.]

Powiązane słowa: up-lang. up-heah