Wárig
Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - wárig
Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:
- wárig
- adj. Stained with sea-weed, dirty :-- Biþ his ceól cumen and hyre ceorl tó hám, and heó hine in laðaþ, wæsceþ his wárig hrægl, Exon. Th. 339, 24; Gn. Ex. 90. [Hu maht þu iseon þine sceadewe in worie watere, O. E. Homl. i. 29, 4. Schir heorte . . . wori heorte, A. R. 386, 7.]