Wáþol
Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - wáþol
Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:
(v. wáþ) ;
- wáþol
- adj. Wandering :-- Scýneþ ðes mÓra wáþol under wolcnum (cf. wandering as an epithet of the moon in Sbakspere), Fins. Th. 14; Fin. 8. [Grein takes waþol = full moon.