Wealdende

Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - wealdende

Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:

wealdende
adj. (ptcpl.) Ruling, powerful:--Mihtig God, . . . waldende God, Exon. Th. 62, 34; Cri. 1011: 71, 27; Cri. 1162. Se wealdenda Drihten, Homl. Th. i. 328, 11. Se anweald ne mæg gedón his wealdend wealdendne, Bt. 16, 3; Fox 56, 3, 17. Hwæþer ðú nú wéne ðæt ðæs cyninges geférrǽden and se wela and se anweald ðe hé gifþ his deórlingum mæge ǽnigne mon gedón weligne oððe wealdendne? an vero regna regumque familiaritas efficere potentem valent? 29, 1; Fox 102, 4. Waldendne, 29, tit.; Fox xvi, 2. Nis under mé ǽnig óþer wiht waldendre, ic eom ufor ealra gesceafta, Exon. Th. 427, 6; Rä. 41, 87.

Powiązane słowa: eal[l]-, ge-, þrym-wealdend[e]; wealdan. wealdende

Back