Wénunga
Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - wénunga
Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:
(-inga) ;
- wénunga
- ad :-- Wénunge (-a) farsan, forsitan, fortassis, fortasse, Ælfc. Gr. 38 ; Zup. 229, 1: Wrt. Voc. ii. 150, 23. Wénunga forsitan, Ps. Spl. 80, 13. Wénunga hine hig for-wandiaþ, ðonne hig hine geseóþ forsitan cum hunc uiderint uerebuntur, Lk. Skt. 20, 13. Ne hit nǽfre næs tó geopenigenne búton wénunga hwilc munuc út fóre unless it happened that a monk had to go out, Homl. Skt. ii. 23 b, 104. Ðe læs wénunga ne forte, Lk. Skt. 14, 8. Nymðe mé Drihten gefultumede, wénincga mín sáwl sóhte helle nisi quia Dominus adjuvasset me, paulominus habitaverat in inferno anima meat, Ps. Th. 93, 16. Woenunga forte, Mk. Skt. Lind. 11, 13: Lk. Skt. Lind. Rush. 9, 13. Woenunge, Mk. Skt. Lind. 14, 2 : forsitan, Jn. Skt. Lind. 5, 46. Woeninga, Ps. Surt. 123, 4: 138, 11. v. un-wénunga; wéning. wenunga