Weorr
Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - weorr
Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:
- weorr
- adj. Bad, grievous:-- Ðæt wæs ðam weorode weor tó geþoligenne (cf. sár tó geþolienne, 3375 ; An. 1691), Andr. Kmbl. 3317; An. 1661.
Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim: