Weriend
Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - weriend
Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:
werigend, es;
- weriend
- m. A defender, protector:--Ic eom ðín wergend ego protector tuus sum, Gen. 15, 1. Utan lufian úre cyrican, for ðam heó bið úre friðiend and werigend, Wulfst. 239, 7. Hig woldon sumne weriend habban, ðe hí geheólde wið ðæt hǽðene folc, Ælfc. T. Grn. 6, 43.